کد مطلب:303577 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:201
حبیبه خدا
منم كه عصمت الله و، به ساق عرش زیورم
حبیبه خدا منم، حباب نور داورم
رضای من رضای او، ولای من ولای او
كه من ولیةالله و زهر بدی مطهرم
علی است نفس احمد و حقیقت محمدی
منم كه بضعة النبی و با علی برابرم
به تخت اقتدارشان، نشسته ام كنارشان
به تاج افتخارشان، یگانه است گوهرم
بجز محمد و علی، كه نور ما بود یكی
زانبیاء و اولیاء خدا نموده برترم
نبی چو گفت برملاء اگر نبود مرتضی
زاولین و آخرین كسی نبود همسرم
علی شهاب ثاقب و منم فروغ زهُروی
به اوج عصمت و حیاء به هر زمان منورم
نهال عشق ایزدی، بهار حسن سرمدی
شكوفه محمدی (ص) عطای حّی داورم
حسین با حسن مرا، دو گوشواره زینتند
علی است طوق گردنم، محمد است افسرم
محمد و علیّ و من، چو اصل و اُمّ خلقتیم
منم كه باب خویش را، در این مقام مادرم
فدك چه جلوه ای كند، به پیشگاه دولتم؟
كه مالكیت جهان به كف بود چو حیدرم
علیه غاصب فدك، از آن قیام كرده ام
كه جاده جهاد را نشان دهم به دخترم
(حسان) بود مودّت رسول و آل مصطفی
امید برزخ من و پناه روز محشرم. [1] .
[1] حسان.